İki şey çıkıyor ortaya bence “Erdoğan’ın ölümünden medet uman” güruhun davranışlarıyla.
İlki şu: Kendilerini inanılmaz çaresiz hissediyor olmalılar. Kılıçdaroğlu’nun, Akşener’in, Babacan’ın, bilcümle muhalif liderin Erdoğan’dan iktidarı geri alabileceğine dair bütün inançlarını, dipte, en derinde kaybetmiş olmalılar. Ellerinde kalan tek “iktidar hayali” çaresizce, ahlaksızca, anlamsızca Tayyip Bey’in ölümünü istemek.
Ne büyük bir çaresizlik hissi bu.
Bakınız şu: Bu çaresizliği anlamak zorunda hissetmiyorum kendimi. Birinin ölümünü isteyecek kadar gözü dönmüş herhangi bir bireyle “empati” ilişkisi kurmam, kuramam. Dolayısıyla “kinlerinde boğulsunlar” deyip bu tiplerin tedavi kabul etmez birer kuduz olduğunu rahatlıkla söyleyeceğim.