“Adam” kazandı.
Artık unuttuk, sayısını kazandığı seçimlerin. Her seçimde halkın dinamiklerini, Türkiye’nin isteklerini çok iyi değerlendirerek, süzerek, ortaya koyarak kazandı. Herkesin başka cümleler kurmasını beklediği “galibiyet anları”nda o sürekli “Allah’ın inayeti, halkın teveccühü” diyerek kazandı.
“Adam” kazandı.
Hem de ne kazanmak, hem de ne kazanmak. Bir yanda tabanına “her dört seçmenden biri HDP’ye oy versin de HDP barajı aşsın” diyebilen Atatürk’ün partisi CHP’ye; bir yanda meydanlarda 28 Şubat sürecinin sembolü 10. Yıl Marşı’nı coşkuyla söyleyecek kadar kendini kaybetmiş Saadet’e; bir yanda TİKA’yı kapatmayı seçim vaadi yapan “karanlık 90’lar kraliçesi”nin başında olduğu İYİ Parti’ye rağmen kazandı… Tabiri caizse eze eze, ufalaya ufalaya kazandı.
“Adam” kazandı.
Kendisini sömürge valisi zanneden aşağılık emperyalistlerin manşetleriyle çarpışa çarpışa, “bu kez gidecek” analizleriyle vuruşa vuruşa kazandı. Eski alışkanlıklarıyla Türkiye’ye ayar vermeye çalışmanın kolay olduğunu düşünen züppe polit-bürolarla, o büroların memleketteki gönüllü ya da profesyonel uzantılarıyla savaşa savaşa kazandı.