*
*
Mütemadiyen biriktirmek istiyoruz.
Yiyemeyeceğimiz kadar erzak, giyemeyeceğimiz kadar kıyafet,
kullanamayacağımız kadar eşya, oturamayacağımız kadar ev...
Gözlerimiz, midelerimizden, arzularımız ihtiyaçlarımızdan daha
büyük...
Ve insan yaşlandıkça besler, gençleştirir arzularını.
Biriktirdikçe hayata olan bağlarını artırır. Öyle bağlanır ki
hayata, bir gün bu diyardan göçüp gideceği fikri zamanla yitip
gider aklından...
Tüketmeye de çok meraklıdır insan. Biriktirdiği paranın, eşyanın,
malınmülkün yanında zaman...