***
Her gün önüme yığılan mektup ve fakslar (Faks ne, hatırlayan var
mı?. 1900'lerin ikinci yarısındaki en büyük iletişim icadıydı..
Nasıl hızla eskitiyoruz dünyayı..) kadar beni mutlu eden şey yok..
Bunlar bittiğinde ben de bitmişim demektir..
Dikkatimi bir şey çekiyor.. Sevgi dolu cümleleri yazarken çok
rahatsınız. Ama eleştirirken, bazılarınızın sanki incinirim,
kırılırım diye düşünür gibi bir haliniz var.. Şunu bilin.. Bana
söven mektuplara bile kızmıyorum. Çünkü sövmek de bir düşünce
açıklama şeklidir.. Onlar başka türlü açıklama yeteneğinden
mahrumlar diye fikirlerine aldırış...