Aslında bir gün bile değil tam.. 20 saat falan sürdü, gitmem ve
dönmem.. Bir rüya kadar güzeldi. İzmir'de bütün günlerim harika
olur aslında.. Orda Sevgili Ağabeyim ve Özay'ım var.. Bir de harika
gurubumuz.. Sevgili kardeşim Muzaffer Tağıl ve eşi Bircan.. Müthiş
dost, Ünal Ersözlü ve eşi Efsun.. Bir araya geldik mi, nerde
olduğumuz, ne yaptığımız önemli değil.. Her köşesi güzel, her
köşesi anlamlı İzmir'de böyle sevgili bir gurupla oldun mu, iş
bitiyor zaten..
Telefon ettim ağabeyime "28 Mart gecesi ordayım" diye.. 28 Mart
ya.. İki hafta geçti üstünden.. Öyle keyifliydi ki, "Keyifli bir
günde yazayım. Okuyan da keyiflensin" dedim.. Demez olaydım.. Neler
oldu ülkede, o günden beri.. Olmadık şeyler oldu.. Adliye basıldı.
Emniyet Müdürlüğü basıldı. Fener otobüsü kurşunlandı.. Kaldık
bugüne..
"Ne var" dedi, ağbim.. "Palyaço var" dedim.. "İzmir Operası,
Palyaço'yu oynuyor.. Görmemiz gerek.."