İnsanın sabah kalkınca gidecek bir işi olması kadar da güzel bir
şey olamaz.. Hele sevdiğin ve başarılı olduğun bir işe, iş yerine
gidiyorsan, tadından yenmez..
1957'de başladım bu mesleğe..
Hiç ama hiç istifa etmediğim, hiç ama hiçbir iş yerimi bırakıp
gitmediğim halde, öyle çok işsiz kaldım ki..
Ya kovdular, ya gazetem kapandı, saymağı unuttuğum defalarca..
Aç, susuz, parasız aylar yaşadım.. Bir kooperatif evim vardı da,
dilenmek zorunda kalmadım..
Üç beş kuruş teliflerle, yazı başı 25 liralarla idare ettim
yıllarca..
Hadi ben tek başımaydım.. Aile babası arkadaşlarım vardı.