"Başkasına karşı yaptığı
kusuru, gönlünü kırmamak için ondan saklayıp inkâr etmek için yalan
söylemek caizdir."
Dilimizin âfetleri
-16-
"Birgivî
Vasiyetnamesi"nde diyor ki: Yalan söylemekten
kaçınmalıdır. Kasıtlı olmazsa, affı umulur. Fakat bir kimse
kasıtla, yani bile bile yalan söylese, kati haram olup büyük bir
günahtır. Hadîs-i şerifte buyuruldu ki: (Yalan, üç yerde
caiz olur: Birincisi harpte [her zaman din düşmanlarının
zararından korunmak veya Müslümanları korumak için],
ikincisi, iki Müslümanı barıştırmak için, birinden diğerine
iyi lâf getirmek. Üçüncüsü, zevcelerini idare etmek
için.)
Dinimizde bazı yerlerde ve
zamanlarda yalan söylemeye izin verilmiştir. Şöyle ki;
1- Bir zararı
ve fesadı gidermek için olursa, yalan söylemekte izin vardır. İki
mümin arasında düşmanlık, dargınlık olsa, aralarını bulmak,
düşmanlıklarını gidermek...