Dünyanın hiçbir demok-ratik ülkesinde olmayan tuhaf bir olguyla karşı karşıyayız. Üstelik bu, bugünün meselesi de değildir. Halkına sırtını dönme, halkını kale almama, ona tepeden bakma, onun değerlerini küçümseme ve hatta reddetme şeklinde özetleyebileceğimiz bu hal, bizim dinmek bilmeyen kanayan yaramızdır.
Özellikle okumuş (okumuş ama anlamamış!) ve hak etmediği (çilesini çekmediği) mal varlığıyla zengin olmuş kişilerde oluşan bu hastalığın adı ‘aydın çıkmazı!’dır. Bunların kerametleri kendilerinden menkuldür.
Her şeyin en doğrusunu yalnızca bunlar bilir; daha önemlisi, bu zihniyet kendini seçilmiş görür. Dolayısıyla, kendilerinden başka hiç kimsede bu hakkı görmezler!