Liseyi bitirdiğim yazdı. 1970’lerin, karşı cinsi tanımak yerine başta spor olmak üzere başka aktiviteleri tercih eden neslindendim. O yıl dünya kupası ya da olimpiyat olmadığı için, kendimizi kızgın kumdaki plaj futboluna vurmuştuk. Ufunetimizi öyle alıyorduk!
Her deniz kenarı şehri çocuğu gibi yaz aşklarımızın okul tatilini de beklerken Kıbrıs’ta tatsız gelişmeler olmaktaydı. 20 Temmuz 1974 günü sabahı bu hareketlilik Kıbrıs Barış Harekatı ile açığa çıktı.
O yıllarda henüz Avrupa kitle turizmi başlamadığı için yerli turistlerimiz vardı. Onlar da arabalarına atladıkları gibi geri döndüler. Genellikle arabanın sağ arka yanında oturan sevgililerimizin arkalarından baka kalmış, babalarına çaktırmadan ancak el sallayabilmiştik.
Türk Kıbrıs Bayrak radyosu naklen savaş yayını yapıyordu. Rumlara seslenerek, anılan yerdeki mevzileri terk etmezlerse Türk jetlerinin orayı bombalayacağı ihtarını yapıyorlardı. Bunun üzerine Antalya’dan kalkan uçaklar üstümüzden geçiyor, birkaç dakika sonra onların bıraktığı bombaların seslerini radyodan duyuyorduk. Geri dönen jetleri sayıyor, eksik olmadıklarını görüp rahatlıyorduk.
Bir başka radyo olan, Cyprus Broadcasting Corporation’ın müzik yapımcısı
John Vickers ise bambaşka bir tonda yayın yapıyor, Türkleri istilacılıkla suçluyordu. Nitekim Vickers savaş sonrası yaptığı “It was an Island” parçası ile Türkiye’nin Batı dünyasında yükselecek olan izolasyonuna katkıda bulunmuştu.