Elhamdülillah, daha göbeği kesilmeden Müslüman olarak kayda düşürülmüş birisi olarak, inanışımızın emrettiği gelenek içinde büyüdüm.
Mesela çocukluğumda hiç domuz resmi çizmedim. Gayrı müslim yaşıtlarım büyük olasılıkla kıvrık kuyruklu domuz resimleriyle işe başlamışken, ben altmış dokuzdan tavşan yapmasını öğrenmiştim.
O tavşan evrildi, başka hayvanlara dönüştü ama asla domuzlaşmadı…
Tevellüt gereği zengin içerikli çizgi film izlenen bir çağda da büyümediğim için domuzla tanışıklığım bir hayli gecikti. The Muppet Show’un Miss Piggy’si yoktu o yıllarda mesela. Hala merak ederim, o şirin domuzu ne niyetine izlemiştir, mütedeyyin halkımız diye.
Aklım baliğ olmaya başladığı yıllarda domuzun neden mekruh olduğuna ilişkin soruma doyurucu yanıtlar alamayınca biraz işkillendim. Sonrasında unuttum gitti.
Ergenliğimde ebeveynlerime çektirirken, “domuzluk etme!” diye uyarılınca konu yine gündeme geldi. Sonrasında İslam’ın “beşten büyük olan!” kuralının domuzdan sakınmak olduğunu keşfettim.