Kıraç ailesinde kendisini yazılarıma konuk ettiğim ilk kişi İnan Kıraç değildi. Uzun yıllar Koç Holding’in en tepe yöneticisi olarak görev yaparken 1990’lı yılların başında birdenbire kendisini emekliye ayırmış -ve şimdilerde 95 yaşını sürdüren- Can Kıraç bir dönem ilgimi çekmişti.
Emekliye ayrılan Can Bey, çeşitli dergilerden bizzat kestiği resim ve fotoğraflardan ‘kolaj’ adı verilen türde çalışmalar yapıp onları tanıdıklarıyla paylaşarak kendisini meşgul etmekteydi.
Herkes bir gün emekli olur, Koç Holding’in tepe yöneticisi de emekli olmuşsa bu neden yadırgansın?
Başkaları gibi ben de böyle düşünürken siyasetin içinden görüşlerine değer verdiğim bir dostum ilginç bir senaryoyu benimle paylaştı.
Turgut Özal’ın cumhurbaşkanlığına gitmesiyle Anavatan Partisi erkenden zayıflamış, siyasi yasağı referandumla halk tarafından kaldırılmış Süleyman Demirel daha önce kurdurduğu Doğru Yol Partisi’nin başında meydan meydan dolaşmaya başlamıştı.
Elinde tuttuğu ve adını ‘Koskotas dosyası’ adını verdiği kağıtları sallayan Demirel, hedefini “Özal’ı Çankaya’dan göndermek” olarak ilan etmişti.