Çoğu zaman hatırlatmak durumunda kaldığımız bir tesbit var: İsimlerin değişmesiyle hakikat değişmez.
Dolayısıyla Türkiye’nin meselelerini gerçek anlamda çözmek, kanunların ya da uygulamaların isimlerini değiştirmekle değil, sistemi ve anlayışı değiştirmekle, iyileştirmekle mümkün olur.
Nitekim TBMM’nin tecrübeli isimlerinden kabul edilen Cemil Çiçek de verdiği bir röportajda bunu ifade etmiş. 2011’de 4 partinin bir araya gelerek başlattığı Anayasa değişikliği çalışmalarına da başkanlık etmiş olan Çiçek, anayasada yapılmak istenen şimdiki değişikliklerle ilgili olarak önemli ikazlarda bulunmuş.
“İki partinin üzerinde uzlaştığı yeni teklifi nasıl buldunuz?” sorusunu cevaplandıran Çiçek şöyle demiş: “Aslında toplumun talebi sıfırdan yeni bir Anayasa’dır, kısmî bir değişiklik değil. Kısmî değişikliklerle yamalı bohçaya dönmüş bir Anayasa’yla Türkiye 2016’yı da bitirmek üzere. Nitekim 2007’de neredeyse rejim bunalımı çıkıyordu. (...) 2011 sürecinde, 63 maddelik bir hak ve özgürlükler bölümü vardı. Bunun 43’ü üzerinde uzlaşmaya varılmıştı, ama yapılamadı. Türkiye demokratik bir ülke. AB süreci, sıkıntılı olsa da devam ediyor. Türkiye’ye yönelik itirazların önemli bir kısmı hak ve özgürlüklerle alâkalı. Hükümet modeliyle ilgili bir düzenleme yapsak bile, hak ve özgürlükler alanındaki sıkıntılar devam edecek demektir.”
“Önerilen hükümet sistemi Türkiye’yi otoriterliğe götürür mü?” sorusunun cevabı da şöyle olmuş: “Demokrasi sadece şekli düzenlemeden, kanunî metinlerden ibaret değil. Demokrasi kültüründe toplumun hak ve özgürlüklere sahip çıkması gerekir. Bu da insan kalitemiz ve tipolojimizle doğrudan alâkalı. (...) Dünyadaki sıkıntılarımızdan kurtulmak için de bir kahraman bekliyoruz. Halbuki demokrasi, doğru kurallarla vasat zekâlı insanların işlettiği bir sistemdir. Doğru kuralları koyacaksınız. Öyle süper zekâ, büyük kahramana falan gerek yok. Ülke