Batıcılık 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda ortaya çıkmış bir siyasi görüşün adıdır. Osmanlı İmparatorluğu'nun bölünmeye, parçalanmaya doğru gittiği dönemde bütünlüğünü korumak için, Osmanlıcılık, İslamcılık, Türkçülük, Batıcılık ve Adem-i Merkeziyetçilik gibi farklı düşünceler oluşmuştu.
Osmanlıcılık; herkeste eşitlik kavramı ile Osmanlı vatandaşı bilinci oluşturmayı amaçlamıştır. Bu amaçla birleşerek imparatorluğun dağılmasını önlemeyi hedeflemişlerdir.
İslamcılık (Ümmetçilik); İkinci Abdülhamit ile beraber devletin resmi politikası haline getirilmiştir. İkinci Abdülhamit ümmetçiliği dağılmayı önlemek için bir tutkal gibi görmüştür. Ne var ki Birinci Dünya Savaşı'nda Araplar'da milliyetçilik ön plana çıkmış ve İngilizler'le aralarında anlaşarak Osmanlı'ya karşı beraber savaşmıştır.
Türkçülük; temel anlayış devletin kurtuluşunun milli değerlere bağlı kalmakla birlikte bu değerleri korumak olduğu şeklindeki yaklaşımdır. Amaç Osmanlı sınırları içinde yaşayan Türkleri milli değerler etrafında bir araya getirilerek dağılmayı önlemekti.
Batıcılık tezi; devletin bütünlüğünün ve kurtuluşunda Batının bilimini ve teknolojisini ve demokrasi anlayışının Osmanlı bünyesine alınması ve yeniliklere öncelik verilmesi düşüncesi üstüne kurulmuştur.
Adem-i Merkeziyetçilik (yerinden yönetim); yaklaşımı, Osmanlı içinde yaşayan vatandaşlara geniş özgürlükler verilmesini ve çeşitli etnik grupların federasyon gibi kendi siyasal yapısı içinde yaşamalarını savunmuştur.