Bu yıl Nobel ekonomi ödülü Amerikalı akademisyenler William D. Nordhaus ve Paul M. Romer’e verildi. William D. Nordhaus “iklim değişikliğini”, Paul M. Romer ise “teknolojik yenilikleri” uzun vadeli makroekonomik analize entegre ettiği için Nobel ekonomi ödülünü aldılar.
Aslında iki ekonomist de çalışmalarında dışsallıkların ekonomiye etkilerini incelediler. Nordhaus iklim değişikliğini konu alırken Romer teknolojiyi mercek altına aldı. Böylece iklimin ve araştırma, geliştirme ve yeniliklerin ekonomik büyüme üzerindeki etkilerini açıklamaya çalıştılar.
Özellikle içsel büyüme modelinin öncülerinden biri olan Romer, doktora tezimi yazdığımda sıkça başvurduğum en önemli referans modellerden biri olmuştu.
Ekonomik büyüme için kullanılan Ar-Ge ve yenilik değişkeni, ülkelerin bu alana daha çok kaynak ayırması için önemli bir sebep olarak gösterilirken; ülkelerin üretim kapasitelerinin teknolojik gelişmeler eşliğinde yaşayacağı artışa da ayrıca dikkat çekmek gerekiyor.
Açıkçası teknolojik gelişmeler yenilikleri beraberinde getirirken bu yeniliklerin ortaya çıkmasında Ar-Ge faaliyetleri de son derece önemli bir role sahiptir. Ar-Ge çalışmalarının çıktıları neticesinde üretimde gerek yöntem gerekse ürünlerin niteliği konusunda yenilikler ortaya çıkacaktır.
Bu gelişmeleri yeni kılan, yani diğerlerinden ayıran nitelikleri, maliyet ve verimlilik gibi konularda sağladığı pozitif katkılardır. Dolayısıyla bu katkılar neticesinde teknolojik gelişmelerin üretimde pozitif yönlü etki yarattığı desteklenmiş olur.