Bizde bazı yazarlar alışkanlık haline getirmiştir. Her seçim öncesi sıraya girer, kime oy vereceklerini açıklarlar…
Hiç sevmem, ben hiç yapmadım.
Bir de “particiler” vardır. Fenerbahçeli, Galatasaraylı, Beşiktaşlı
gibi! Kimi “Biz aileden demokratız” der, kimi “Cumhuriyetçi”
olduğuyla övünür. Adeta siyasi partilerle Katolik nikâhı kıymış
gibidirler.
Onları hiç anlamamışımdır, garip garip bakarım.
Çünkü ben oy verirken partinin adına değil, ne yaptığına ve ne
yapmak istediğine bakarım. En önemlisi de millilik vasfını ölçer
tartarım.
Kim milliyse ona yönelirim.
* * *
Adı şu olmuş veya bu olmuş, ne önemi var? Ya da amblemine onu
koymuş ya da bunu yerleştirmiş, ne fark eder?
Şekil önemli değil ki!
Önemli olan içinin neyle dolu olduğu. Ülke için ne yaptığı ve ne
yapacağı. Benim ülkemi ve insanımı nereden alıp, nereye
götüreceği.