Türk Tarihi’nin iki önemli zaferi vardır: Birincisi Malazgirt, ikincisi de 30 Ağustos.
Neden mi?
Çünkü, Alparslan dünyanın en güçlü komutanı Romen Diyojen’e diz çöktürmüştür. Mustafa Kemal ise, dönemin en büyük imparatorluğu İngiltere’ye yenilgiyi tattırmıştır. Yunan’ı değil, İngiliz’i devirmiştir.
Bir komutan düşünün! Ordunun en başında yalın-kılıç taarruza geçmiştir. Sultan Alparslan bunu yapmıştır. İnönü ile olmadığını gören Mustafa Kemal da bizzat cepheye giderek vaziyete el koymuştur. Cephede, en önde yer almıştır.
Askeri ateşleyen, beraberinde zaferi getiren de budur işte! Zafer bir neticedir. Sadece topla tüfekle olmaz. Liderlik şarttır. Önce ona doğru koşan insanlar bulmanız gerekir. Diğerleri ardından gelir.
Peygamberimizi düşünün! O da aynısını yapmıştır. Bedir’de, Uhut’ta en önde yer almış, çarpışmış, üstelik yaralanmıştır.