"Çocuklar neden tırnak yer?" başlıklı yazımı okuyan iki çocuk annesi bir okurumuzdan mail aldım. Kendisinin izni olmadığı için ismini ve mailin detaylarını aktarmak istemiyorum. 3 yaşında bir oğlu ve yeni bir bebeği olan okurum da birçok anne baba gibi çocuğunun tırnaklarını yemesinden şikayetçiydi. Tırnak yeme sorununa ilişkin yazımızı okuyup çocuğunu gözlemlemeye başlayınca asıl sorunun oğlunda 'yalnız kalma, terk edilme' korkusu olduğunu keşfetmiş. "Yazınızı okurken ağladım" diyen sevgili okurum çocuğuna nasıl yardımcı olabileceğini sormuş. Çocuğunda terk edilme, yalnız kalma korkusu yaşayan başka ailelere de yol gösterici olması adına bir derleme yapmak istedim. Buyrun başlayalım!
Keşke çocuklarımızı yetiştirirken her şey mükemmel olsa da hiç hata yapmasak ama böyle bir gerçeklik yok. İşe anne baba da olsanız hata yapabileceğinizi kabul ederek başlamak şart. Sonrasında çocuğunuzda ve çocuğunuzla olan bir sorun bir bozulma seziyorsanız şanslı olduğunuzu bilin. Çünkü ortada sorunlar varken hiç sorun olmadığını sanmanın maliyeti çok acı olabilir. Sorunun varlığını kabul edip kolları sıvarsanız yüzde 50'yi başından başarmış olursunuz.
Çocuklarda terk edilme, yalnız kalma korkusu çok erken yaşlarda başlayabilir. Okurumuzun yaşadığı durumda olduğu gibi 3 yaşında bir çocuk çok şiddetli terk edilme, yalnız kalma korkusu yaşayabilir. Hissettiklerini anlatamasa da hareketleriyle durumunu çok net ortaya koyabilir.
Mesela;
- Ailesinden özellikle de annesinden asla ayrılmak istemez.
- Yalnız yatamaz.