Enver Paşa’nın Naciye Sultan’a
yazdığı mektuplara siz de şaşırıyor musunuz? Savaşın ortasında en
yakın arkadaşı bir ceylan. “Bugün İtalyanların top atışlarından
dönüşte ceylanı halının üstünde boynu ileri uzanmış, başı yana
düşmüş, çok yavaş nefes alır buldum ve bir an öleceğini zannettim”
diye anlatıyor karşılaştığı manzarayı. “Hemen yere oturdum, onu
kollarıma aldım, adı olan ‘Mansure’ diye seslendim ona. Nihayet
yavaşça çevirdi başını, gözlerini bana dikerek ve siyah dilinin
ucunu göstererek sanki teşekkür ediyor gibiydi, hakikaten ağladım”
diye devam ediyor.
Ya hayalindeki devleti anlattıktan “ruhum” sözüyle seslendiği
sevgilisine “o imparatorluğu da senin ayaklarının altına sereceğim”
demesi…