Doktora gidiyorsun. “Bu bitmiş” diyor. Canın yanıyor. Ağzından bir diş eksiliyor. Çıkıyorsun. Günler, aylar, yıllar. İnsanın dilinin bile hafızası var. Gidip hep o boşluğa dokunuyor. Sana yokluğu da varlığı da aynı bıçağın iki yüzü olanı hatırlatıyor.