Siyasi iktidarın CHP üzerine eşine ender rastlanır bir baskı kurduğu muhakkak.
Yargı, tümüyle ve tartışmasız biçimde iktidarın denetiminde. İktidar bu denetim üzerinden CHP belediyeciliği ile yolsuzluk arasında bağ olduğu iddiasıyla ana muhalefetin kadrolarını hapse atıyor, en önemli isimlerini siyaset dışı bırakma hamleleri yapıyor. Savcılar ve mahkemeler, büyük çoğunlukla kritik tüm konularda Beştepe’nin işaret ettiği hattın dışına çıkmıyor; çıkanlar görevden alınıyor. AYM ve yüksek yargı organlarının istenmeyen kararları uygulanmıyor. Bu durumu tersine çevirebilecek, durdurabilecek ahlaki ve siyasi hiçbir unsur yok.
Siyaset bu durumda iki hususa endeksleniyor:
1. Bu duruma, bu antidemokratik gidişe itiraza eden tavırları yegâneleştirmek, diğer bir deyişle siyaseti ve siyasi çabayı bu tavırlara endekslemek, toplumu bu istikamette seferber etmeye çalışmak...
2. Ülke siyasetinin merkezinde bulunan ve ülkenin geleceğine değen makro konularda, güvenlik, dış politika, Kürt meselesi gibi alanlarda siyaset önermek, gidişe ağırlık koymak, toplumdaki bu istikametteki hassasiyetleri dikkate almak...
Ana muhalefet partisi ve muhalefet partileri için...