Muhalif kesimde AK Parti gibi siyasi partilerden duyulan korku zaman içinde biçim değiştirdi. Bu değişim, ülkenin yakın dönem öyküsünde bir anlam taşıyor.
Refah Partisi Mart 1994 yerel yönetim seçimlerinden, Ankara ve İstanbul Belediyelerini de kazanarak birinci parti çıktığı zaman, bu durum seküler kesimde şaşkınlık ve endişe yaratmıştı. Sekiz ay sonra aralık genel seçimlerinde Refah Partisi aynı başarıyı gösterip ve seçimlerin en çok oy toplayan partisi olunca endişe büyümüş, merkez medya ve devlette özellikle askerde iyice görünür hale gelmişti.
Hakim düzen tüm enerjisini RP’yi iktidar dışı tutmaya hasretti. Hakim sosyolojik doku da bu istikamette seferber oldu. Devre dışı tutma çabaları 28 Şubat müdahalesine kadar sürecek, bu tarihle birlikte kamuda çalışan dindarların tasfiyesi, başörtüsü devletin ana meselesi olacak; toplumsal kesimlerin de aktif olduğu bir cadı avı başlayacaktı. Sistem, kenarda, marjinal bir konumda kalmasına alışık olduğu bir kesimin iktidara yürümesinden, görünür olmasından büyük bir rahatsızlık duymuştu.
“Laiklik tehdit altında” veya “dini düzen, şeriat tehdidi”, devlet ve seküler kesim bakımından o dönemin ruh halini...