Ne zaman çocuğa, kadına yönelik tüyler ürpertici bir barbarlıkla sarsılsak aklımıza ilk gelen şey, idam cezası. . . Özgecan vahşice katledildinde yüreğimiz ağızda ne istediysek, Eylül’le Leyla’nın cansız bedenlerine ulaşıldığında istediğimiz de o; idam geri gelsin. . . Çocuklarını, kadınlarını şiddet ve sapıklıklardan başka türlü koruyamayan bir toplumun ortak hissiyatına dönüştü, takıntı haline geldi idam. Biri, ikisi ibret-i alem için ipte sallandırılırsa duracak mı peki bu saldırı ve cinayetler, korkacak mı bu gözü dönmüş caniler? İstatistikler pek öyle demiyor. . .