Yan bakışlarla ters ters kesenler de muzip bir tebessümle göz süzenler de kafalarından aynı şeyi geçiriyor: O fotoğrafı nasıl yorumlamalıyız?
Fotoğraf, Cumhurbaşkanı Erdoğan’la eşi Emine Erdoğan’ın pazar günü Huber Köşkü’ndeki iftar sofrasında Bülent Ersoy’la birlikte verdikleri fotoğraf.
Sabah’ın İngilizce gazetesi Daily Sabah, fotoğrafı “Transseksüel şarkıcı Erdoğan’ın iftarına katıldı” başlığıyla servis etti.
Aynı vurguyu mesela El Arabiya televizyonunun Twitter hesabında da gördüm. Daily Sabah’ın sunumundan etkilenmiş olmalı.
Sabah gazetesinde ise eşzamanlı bir başka Bülent Ersoy haberi dikkat çekiyordu. Ersoy’un “İftar sonrası evimde beni bekleyen sürpriz” notuyla Instagram’da paylaştığı ‘samimi’ bir fotoğrafa yer veriyordu.
“Bülent Ersoy, genç modacısı Semih Doğruer’le sürpriz aşk mı yaşıyor” şüphesini başlığa çeken bir çapkınlık haberi.
Vakit gazetesi çizgisinden habervaktim.com sitesi mesela, Daily Sabah’ın haberine yadırgar tarzda projektör tutuyor.
Batı’ya, Erdoğan’ın farklı tercihlerle de bir araya gelebildiği, onları dışlamadığı mesajı verme kaygısına bağlıyor haberin telaşını.
Özellikle de “manidar bulundu” diyerek haberdeki şu ifadenin altını çiziyor site: “Ülkede oldukça popüler bir halk figürü olan Bülent Ersoy, yıllar boyunca Türkiye’deki LGBTİ üyeleri için bir hoşgörü sembolü haline gelmiştir.”
Bu haberleri Sabah gibi doğal karşılayanlar da Habervaktim sitesi gibi hayret nidasıyla irdelemeye değer bulanlar da var kısacası.
Benim nasıl anlamlandırdığıma gelince...
Birincisi, Bülent Ersoy gibi ‘ikonik’ bir sanatçının Erdoğan’ın
iftarına katılımını haberleştirirken cinsel kimliğinden hareket
edilmesini yersiz buluyorum.
Bülent Ersoy, El Arabiya’nın ‘trans yıldızı’ etiketlemesine
sığmayacak bir diva, ondan çok fazlası.
İkincisi ise karşı karşıya bulunduğumuz fenomeni en doğru, sosyal medyada o fotoğrafa düşülen şu tarz notların tanımladığını düşünüyorum: Türkiye sosyal ve siyasi dinamikleriyle basit genellemelere indirgenemeyecek kadar girift ve karmaşık bir ülke.
Ramazan günü o fotoğrafın doğruladığı bir önerme varsa o da budur.
Muhafazakârlaşma, dindarlaşma, tek tipleşme ve benzeri analizleri bir fotoğrafla çürüğe çıkarıp çöpe atmak, kolaycılığa kaçmak olur.