"Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder/ Dante gibi ortasındayız ömrün..."
Yaş Otuz Beş şiiri, böyle başlıyordu. Cahit Sıtkı'nın şaheseri.
Yolun yarısında kafamıza dank eden şeylere getiriyor sonra sözü:
"Gökyüzünün başka rengi de varmış/ Geç fark ettim taşın sert olduğunu/ Su insanı boğar, ateş yakarmış/ Her doğan günün bir dert olduğunu/ İnsan bu yaşa gelince anlarmış".
En son farkına vardığımız şeyler, en çok gözümüzün önünde olanlarmış.
Türkiye Yüzyılı'nın başlayıp başlamadığını da ortasına gelmeden anlayamayacağız, demek.