İster “fiili” planda olsun ister “hukuki”, Türkiye Tayyip Erdoğan’ın etkin olduğu bir dönemi yaşayacak.Tayyip Erdoğan Başbakan olsa idi de, daha az “etkin” olması söz konusu değildi. Hatta cümle alem biliyor ki, Başbakan olduğunda, başkanlık meselesinin “fiili” sözcüsü Burhan Kuzu Hoca’nın ifadesiyle “Obama”nın “zavallı başkan” olduğu statüden daha etkindi. Üstelik Başbakan olarak kalsa, görevde bir zaman sınırlaması da yoktu. Allah ömür verdiği sürece Başbakan olarak etkinliğini sürdürürdü.
“Halk oyu” ile Cumhurbaşkanı oldu, 12 Eylül Anayasasında, askerler için “etkin” olması, siviller için “sembolik” kalması planlanan Cumhurbaşkanlığını, milletin yetkilendirmesi ile “hakkıyla” kullanmaya başladı.
“Siviller”de böylesine alışmayanlar da ne oluyoruz, demeye başladılar.
Tayyip Erdoğan, başkası olamazdı. O makamı yarı emekli gibi ya da ahir ömürde doldurulacak makam gibi kullanamazdı. Kendisi gibi kullanacaktı, öyle kullanıyor.
Düşünelim ki ikinci defa seçilme hakkı var.
Ve düşünelim ki Tayyip Erdoğan hep böyle olacak.
Ve düşünelim ki, önümüzdeki dönemlerde de henüz Ak Parti’ye alternatif bir iktidar adayı gözükmüyor. O durumda Cumhurbaşkanı, kendi kurduğu ve tabii lideri olduğu bir partinin hükümeti ile çalışacak bir Cumhurbaşkanı olacak.
Buna bir de, 15 Temmuz’daki “millet direnişi”nin öncüsü olmak gibi bir karizmayı, yani Cumhuriyet’in kurucusu Mustafa Kemal Paşa’nınkine benzer sembolleştirmeyi eklediğimizde, ortaya “Yeni kurucu” bir lider çıkıyor.
Şimdi CHP’nin ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun şapkayı önüne koyup düşünmesi gerekiyor:
- Bu süreci tersine çevirme imkanı, ihtimali var mı?