Münevver şahsiyet Münevver Ablam

“Onunla birlikte o kattaki her odaya, her hastaya, hemşireye o kıymetli eserlerden dağıttık...”


Benimle aynı odada yatan hasta hanımın bir yakını mı gelmişti yoksa? Gerçi onun beyefendisi de gerçekten hassasiyet gösteren biriydi. Hanımefendi beyini odaya getirmiyordu.
Neyse iyice giyinip biraz da bekledim ama odadan ayrılma sesi filan duymadım. Az önce içeri birisi geldi ama şimdi odadan giden yoktu…
“Neyse” dedim, çıktım ki Münevver Ablam ve onun gibi nadide arkadaşları Dr. Ferhunde Hanım ve Tayyibe Abla… Benim mahcup hâlimi gören o nazik, kibar insanlar:
“Aaa ne de güzel hamam koktu. Ne güzel ohh misler gibi, biz bir de hasta duası alırız, ohh ne güzel” diyerek beni o ruh hâlimden çıkartıp öylesine memnun ettiler ki…
Çıkarken de “çıkışta mutlaka haber verin” dediler. “Sizi evimizde misafir edelim, duanızı alalım, n’olur” diyerek benden bunun sözünü alarak gittiler. Ve öyle de oldu.
Beni özel arabayla aldırdı Tayyibe Abla ve gelmeden sordu “bir isteğiniz var mı?” diye.
“Varsa eğer kitap” demiştik.
Bir koca koli kitap geldi. Ablam da gelmişti beni almaya. Onunla birlikte o kattaki her odaya, her hastaya, hemşireye o kıymetli eserlerden dağıttık…
Giderken de dualar almıştık. O gün bizi evlerinde ağırladılar veee Ankara’nın uzağında olan ablama bıraktılar...
Biz böyle altın kalpli candan can insanları gördüğümüzden hani şimdilerde teknolojiyi çok iyi kullandığını söyleyenlerin birbirlerine yollayacakları bir selamı bile bazen bir mesaj tıklamasıyla, bazen bir çiçek bir kalp ya da bir başka emojiyi ile gönderenlere aşina olamıyoruz. Bazen onları bile çok görenleri ve elbette bir tebessümle söylenen sıcak nefes ifadesi olmadığı için de karşı tarafı bazen kolayca hayatlarından bir anda siliveren, telefonlarına engelleme koyanları anlamakta zorlanıyoruz.