Kandırmak

Bu iktidar dış şartlara göre kendini konumlamakta ve zamanın ruhunun üzerinde sörf yapmakta pek mahir bir iktidardır. AKP, 28 Şubat’ın çocuğu. Milli Görüş’ün artık antika bulunduğu ve Batı’nın Ortadoğu müdahalesinde bir model olarak ılımlı İslamın peşine düştüğü dönemde doğdu. Hemen de kendisine biçilen role uyum sağladı. 
Batı’yla pek uyumlu ılımlı İslamcı parti kendini memleketin Batı’ya en açık partisi olarak tanıttı. Bugün idam cezasının geri getirilmesini isteyen Erdoğan’ın AB’ye girmek amacıyla idam cezasını kaldırmak için koalisyon hükümetine destek olacaklarını söyledikleri dönem. Deliğe süpürmeyip kullanılmayı talep eden danışmanların dönemi. 
Cemaatle koalisyonun kurulup yeni ılımlı İslam projesine direnecek olanların tasfiye edilip kumpas davalarla içeri atıldığı, bugün şikâyet edilen Batı medyasında sayfalarca Erdoğan ve AKP övgülerinin yer aldığı vakitler. 
Türkiye Batı’yla uyumlu ve demokrasi içinde siyasal İslamcı bir model olacaktı. 
Olamadı.
ABD’nin Irak işgali çökmüş bir devletle neticelendi. Büyük finansal kriz, etkileri şimdilerde iyiden iyiye hissedilecek şekilde Batı’nın Soğuk Savaş sonrası oturtmaya çalıştığı ve ana ilkeleri İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra atılmış düzeninin çatlamasına yol açtı. 
Ardından gelen Arap Baharı, siyasal İslamcı iktidara yeniden bir model olma imkânı verdi. Artık zaten eğreti duran “liberal”, “Batıcı” kıyafete gerek yoktu. Yeni model, Müslüman Kardeşler’e ağabeylik etmeyi öngörüyordu.
İktidar, toplumu ve devleti İslamcılaştırmanın önündeki engelleri cemaat koalisyonuyla yaptığı operasyonlarla iyiden iyiye kaldırmıştı. Zamanının AKP il başkanının artık liberallerle işbirliği yapmayacaklarını çünkü yeni hedeflerinde onlara yer olmadığını söylemesi boşuna değildi.