İnancıyla taban tabana zıt yaşamak

Ah; şu Müslü- manlar! Vah; şu İslam âlemi!
Sayıca milyarları buluyorsunuz (!) ama her biriniz; başları kesik horozlar gibi, kan-revan halinde uçuşmakta ve ne yaptığınızı kendiniz bile bilmemektesiniz!

Dün, gücünüz-kudretiniz tükenince, dağılıp paramparça edildiniz. Birliğinizin sembolü -ki bu husus dininizin gereğidir- olan halifelik kaldırıldı ve hep birlikte başsız kaldınız; savruldukça ufalandınız ve yerküre üzerinde küçük parçalar halinde serpildiniz.
Kuvvet ve kudretten niye düştük ve bu hale niye geldik diye hiç düşünmediniz; sahip olduğunuz dünya nimetlerini -ki bunlar dünyanın geçer akçeleri olup sizi zengin kıldı- kemirip gününüzü gün etmeye ve hepsinden önemlisi, inancınızla taban tabana zıt bir hayatı yaşıyorsunuz.
Dininiz tevhidi -bir olan Allahü Teâlâ’ya inanmayı- ve bir ve beraber olmayı emrederken, sizler Allah’ı bırakıp nefislerinizi, nefislerinizin tapındıklarını ilahlar edindiniz ve değil bir ve beraber olmak, birbirinize karşı düşmanla işbirliği yaptınız ve yapmaktasınız; düşmanın arzusu istikametinde birbirinizi boğazlayıp duruyorsunuz!
Bakınız, bugün dünya üzerinde akıtılan insan kanı yalnızca sizin kanlarınız. Bu size bir şey anlatmıyor mu? Sizin mabetlerinize saldırılıyor; siz, sizce en kutsal olan mabetlere sokulmuyorsunuz; kılınız bile kıpırdamıyor! Hani haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandı? O halde sizlerin her birisi şeytanın ta kendisisiniz!
Daha ne diye hac mevsiminde gidip, gösteriş olsun diye şeytan taşlıyorsunuz?
Hani, inancınıza göre, komşusu açken uyuyan sizden değildi? Burnunuzun dibindeki Filistin, değil aç yatmak, kan ağlarken, Müslüman yavruları ölü balıklar gibi sahillere vururken nasıl uyuyabiliyor ve nasıl gülebiliyorsunuz? O zaman, sizler adınızı koyun: Kimsiniz ve kiminlesiniz?