Türkan Saylan’dan özür dileseydiniz…

Cüzzamlı hastaları çoğu zaman zincirlerle mağaralara ya da köyden uzak ağıllara kapatırlardı, orada ölürdü hastalar…
Bir genç ve güzel kadın köy köy dolaşmış, Ankara'ya koşup devletin çabasını istemiş, sonra yine büyük çantası ile köylerdeki cüzzamlı hastalarına dönmüştü…
Başardı…
Ona “Uluslararası Gandhi Ödülü” verildi…
Ama Anadolu'da cüzzamdan daha tehlikeli bir bela vardı:
Cehalet…
O yürekli kadın bunu dert edindi, kız çocuklarının okutulmasına verdi ömrünü “Bir Işık da Siz Yakın” diyordu, yine başardı…
Cehaletin sürüp gittiği köylerden gelen kızlar, tertemiz ortamlarda okutuluyor, eğitiliyor, birer aydın Türk kızı olarak köylerine ışık taşıyorlardı…
Bu; dini-imanı kullanarak asırlardır Anadolu insanını sömürenleri rahatsız etti…
“Devleti yıkacak” diye evini bastılar…
Çekmecelerini, çamaşırlarını, anılarını didik didik ettiler…
Dayanamadı, kanserdi artık…
2009 yılının 19 Mayıs günü onu uğurlamak için Arnavutköy'deki evinin önüne gelenler okuttuğu o genç kızlardı, Türkan Saylan çok sevdiği için ona beyaz papatyalar getirmişlerdi…

*

Aziz Nesin Vakfı…
Nedense Aziz Nesin denilince benim aklıma önce o çok sevdiğim hikayeleri gelmez… Bir yılbaşı gecesi, vakıfta okuttuğu yoksul ve kimsesiz çocukların ortasında çektirdiği fotoğraf gelir, kafasında ucu püsküllü kartondan şapka vardı…
Çok mutluydu, o da çocuklar da…
Sivas'ta yakmaya kalktılar…

*

TEV, Türk Eğitim Vakfı…
250 bine yakın yurt içi, 2 bine yakın yurtdışı burs vermiş bir vakıf, her şartının içinde “Atatürk ilke ve devrimlerine bağlı gençler” diyen, Vehbi Koç önderliğinde 1967'de kurulmuştu…
Mezarında rahat vermediler…

*

Daha niceleri…
Cumhuriyet devrimlerini ilke edinen bu yurtlarda bir tek tecavüz, taciz, rezalet duydunuz mu?..
Bir tek çocuğun burnu kanadı mı?..