‘Sahibkıran’ Hz. Hamza

"Raviyan-ı ahbar ve nakılan-ı asar ve muhaddisanı-ı ruzigar öyle nakl iderler ki ol zaman Hazret-i Danyal aleyhisselam dar-ı dünyadan dar-ı ukbaya rıhlet eyledi. Hatunı Şemse Banu hamile idi. Ay u güni tamam olub bir erkek evlad dünyaya geldi. İsmini Camasb koyub bislemeğe meşgul oldu. Çün dört yaşına girdi Şemse Hatun Camasb’ı muallime virdi. Bir zaman varub geldi hiç nesne öğrenmedi. Ahir Camasb’ı san’ata virdi. Anda dahi bir san’at öğrenmeyüb gelüb büyüyüp yiğit oldı. Şöyle kim bir kimse bunı şakird almağa kabul itmezlerdi. Ahır birkaç hımar alub odunculara karışub tağdan odun taşıyub şehre getürüb satardı. Hikmet-i Hüda bir gün yağmur ziyade olub tufan oldı. Tağda eski zamandan kalma bir mağara var idi. Böyle vakitlerde ol mağaraya girüb otururlardı. Gene girüb oturdular. Tamam yağmur sakin oldukda gidelüm didiler. Lakin Camasb oturduğı yirde elindeki baltasıyla kazıyub dururdu. Bir de anı gördi bir mermer taş zahir oldı. Dönüb ol yoldaşlarına haber virdi. Anlar da gelüb aceb nola diyü etrafını kazub, üşüb ol mermeri yerinden kaldurub gördiler ki altı bütün bir kuyudur. Ve kulu ağzına beraber tolu baldur. Eydürler ki ol zamanda balı ve zeyt yağını define idüb saklarlar...