Dinin mensubu dinin patronu...

İlk Hürriyet mi keşfetti onu? 80’ler... Ankara’da Demetevler’de oturuyoruz.

Evin salonuna Süleymaniye Camii’nin bir resmini asmıştım.

Bana rastlayan birkaç saçmalığı oraya iliştirdim, resmi pano gibi kullanarak...

Bunlardan biri, iki üç gün önce ahirete göçen Yaşar Nuri Öztürk’ün Hürriyet’te çıkan Misvak hakkındaki yazısıydı.

Yazının kenarında gepegenç bir Yaşar Nuri Öztürk fotoğrafı var.

Ona göre, ‘misvak, bir odun parçası.’ Onu ağza sokmakta bir fazilet olamaz.

Kaba ve saçmaydı.

Sonra ekranlardan, tatminkar konuşmalar. ‘Haşlak’ olmayan, özümsenmiş bir ilim.

Düzce’de, taksi durağında bir şoför, dinliyor, ekranda Yaşar Nuri.

Şoför diyor ki, Hemşinli aksanıyla, “Boyle adami televizyona çikarmazlardi. Adam hem Kuran okuyor, hem mana veriyor.”

Hoştur Karadenizlilerin ‘mana verme’ye yaptıkları vurgu.

Kur’ana ‘mana’ verebiliyordu Öztürk.

Ara sıra, kulakların alışık olmadığı şeyler söylüyordu.

Cuma namazının öncesinde ve sonrasında kılınan ‘Vaktin Sünneti’, ‘Zuhru Ahir’, ‘Cuma’nın Sünneti...’ Hepsi Merhum Ömer Nasuhi Bilmen’in ilmihalinde yazılıdır.

Bunlardan sadece Cuma’dan sonraki dört rekatlık sünnetin Cuma’ya ait olduğunu söylemişti de, epey gürültü çıkmıştı.

Bu gibi, Öztürk’e mal edilen bir çok... Ne diyeyim, ‘inovasyon’... Hepsi, klasik kitaplarda var olan içtihatlar, fetvalar veya bilgilerdi.

Öztürk, bunları çarpıcı bir şekilde söylüyor ve sözleri cahil cühela arasında bazen müspet, bazen menfi tesir yapıyordu.