Başkanlık olursa seçim olmaz

‘Nisanda seçim görünüyor.’ Bu cümleyi oturup kalktığım yerlerde devlet muhitlerinden alınmış bir izlenim olarak işitiyorum.

Nisandaysa bir erken seçimden bahsediliyor demektir.

Neden böyle bir şey icab etsin ki?

Cumhurbaşkanı Erdoğan, seçim dönemi bitmeden seçime giden Anasol-M iktidarını eleştiriyordu. Aynısını kendisi niye yapsın?

Ez-zarurat, tubihu’l mahzurat.

Bu bir fıkıh kaidesi. Aman kimse erken seçime fıkhi delil getirmeye uğraştığımı düşünmesin. Ben Arapça cümleyi deyim olarak kullandım.

Zaruretler sakıncalı olan şeyleri mubah kılar.

Bu ifade Mecelle’de de var.

(Türkçe, mükemmel, deha ürünü bir hukuk metni görmek isteyenler Ahmet Cevdet Paşa’nın Mecelle-i Ahkam-ı Adliye’sine baksın. Hukuk dilinin ve hukuk kavramının hazzına varmak için.)

Seçimde ne gibi bir zaruret olabilir?

Hah! İşte mevzumuz bu.

***

Herhalde en erken ben yazmışımdır. Türkiye’de rejimin yapısı Anayasa’daki ‘Cumhurbaşkanı’nı halk seçer’ maddesi referandumdan geçtiği gün (2007) değişti.

Şu da benim cümlem. ‘Teori, pratiğin peşinden gelecek.’ (Star. 2014.)

Başkanlık konusundaki pratik öyle ileri bir düzeye vardı ve öyle kuvvetli bir realite haline geldi ki neredeyse hakkında ‘icma’ vaki oldu.

Bugün, bilhassa 15 Temmuz’dan sonra Cumhurbaşkanı Erdoğan, hoşlanan-hoşlanmayan, beğenen-beğenmeyen herkes açısından ‘müttefekun aleyh’ bir Cumhurbaşkanı.

Herkes gördü. Erdoğan’dan başka bir siyasi lider, en azından şu anda aktif veya pasif siyasette olanların hiçbirisi 15 Temmuz’u alt edemezdi.