Babam yoktu…

Bu yaylayı seviyorum. Obanın az aşağısında birkaç yüz dönümlük bir otlak var. Otlağın etrafı köknarla kayın karışımı uçsuz bucaksız bir orman.

Abant’a üç dört kilometre mesafede. Düzce’nin şelalesiyle tanınan Samandere köyündeki akrabalarımızın yaylası. Adı nereden gelmiş bilmem, “Sinekli” diyorlar.

Buradaki akrabalarımız Trabzon’dan 1940’larda göçmüşler. Buraları yurt edinmişler.

Yanlarına varınca kendi hanelerinin insanı gibi candan davranıyorlar.

Annemle, babamla, kardeşlerimle çok gelmişliğimiz var.

Buranın maktalarında tomruk kamyonlarına muavinlik yaptığım, bahçelerinde fındık topladığım, ormanlarında davar güttüğüm vakidir.