Annem...

En zor yazım bu! Bir insanın annesinin vefatı üzerine yazması ne kadar zormuş öyle!

Elbette insanın hayatında annenin yeri ayrıdır, bambaşkadır; annenin yerini kelimelerin tarife kifâyet etmeyeceğini insan annesini kaybedince, dâr-ı bekâya yolcu edince anlıyor olmalı.

Sanırım, âlemlere rahmet olarak gönderilen Efendimiz’in (sav) “cennet annelerin ayakları altındadır” hadis-i şerîfini şimdi anladım; şimdi daha iyi anlıyorum.

Annelerin yeri, cennettir; tabir caizse, cennet annedir, anne gibidir; sığınağımız, barınağımız, korunağımızdır.

O yüzden, anne, cennet’in hem bu dünyadaki izdüşümü hem de habercisi, işaretidir.

Evet, Rahmet Elçisi’nin o derin mânâlar yüklü güzel sözünü, “müjde”sini şimdi daha iyi anlıyorum.