Son gülen iyi güler

Sürekli yazıp dururum ya, "Kader tüm senaristleri cebinden çıkartır" diye, alın size yeni bir örnek: Bir kişinin ölümü 4 kişinin yaralanmasıyla sonuçlanan trafik kazasından sonra ehliyetsiz oğlunu 4 saat içinde Mısır'a, oradan da ABD'ye kaçıran yazar Eylem Tok tüm hünerini gösterse de eminim böyle bir hikaye yazamazdı.
Önceleri herkes gibi ben de yazarla empati kurmaya çalıştım. Anne-baba yüreği neye el verir, neye vermez diye kafamda uzun uzun muhasebe yaptım. Ama olayın çirkin ayrıntıları ortaya dökülünce "ebeveyn içgüdüsü" ile açıklanamayacak kadar "kirli" olduğuna hükmettim. Çünkü ebeveyn refleksi, yerini planlı bir eyleme bırakmıştı. O yolda can pazarı kurulmuşken ambulans çağırmamak ve delil bırakmamak için kazazedelerin cep telefonlarını toplamak "soğukkanlı" ve "planlı" bir davranış olmalıydı.



Anne ve oğulun ABD'de çekilen son fotoğrafları ise kafamda artık hiçbir şüphe bırakmadı. Bir kaç gün önce bir aile reisinin hayatını çaldığını, evladını yetim...