Güle güle evladım Arda...

Arda Güler'i bu sütunlarda çok okudunuz. Yeteneği, efendiliği, saflığı, masumiyeti ve katıksız takım sevgisiyle benim gibi pek çok futbolseverin "evladı" oldu. Sadece Fenerbahçelilerin mi? Son yıllarda oyundan çıkarken Galatasaraylılar, Beşiktaşlılar, Trabzonsporlular tarafından alkışlanan başka Fenerbahçeli futbolcu hatırlıyor musunuz?
Ona adeta kefil olmuştum. "A takım için biraz daha pişmesi lazım" diyenlere "Hayır, direkt oynar" demiştim. "Şımarır" diyenlere karşı çıkıp "Onun olgunluğu, liderlik vasıfları, jübileye hazırlanan pek çok futbolcuda yok" diye yazmıştım. Onu neredeyse yedek kulübesine gömen, silah zoruyla yarı devre oynatan Jesus'a "Evladımızı bize icra yoluyla mı göstereceksin?" diye isyan etmiştim. Şimdi evladıma direkt seslenmek istiyorum:
Yolun açık olsun Arda oğlum. Gönlün hangi dünya devini çektiyse, nerede istikbal gördüysen oraya gitmek, ananın ak sütü gibi helalindir.
Neden mi?
Çünkü burada oynananın sadece adı futbol. Bizde oynanan oyunun kalitesi, senin kalitenin çok altında. Çünkü burada VAR oyunları var. Terine, emeğine yazık.
Çünkü burada yıldızları korumak, onları kasti tekmelerden sakınmak, buna yeltenenleri ağır şekilde...