Festival

Afro Amerikan kültürünün ikonuydu.

Dansçı, şarkıcı, sinema ve revü yıldızıydı.

Broadway'de ve Paris'te fırtınalar estiriyordu.

O dönem, dünyanın en meşhur sahne sanatçısıydı.

1934'te İstanbul'a geldi.

Türk basınının tamamında manşetlerdeydi.

Sirkeci Garı hınca hınç kalabalıktı, onbinlerce kişi karşılamaya koşmuştu.

Onuncu yaşını kutlayan Cumhuriyet'in eğlence hayatı giderek büyüyen bir ekonomiye dönüşmüştü.

Saray Sineması'nın işletmecisi musevi vatandaşımız Fernando Franko “dile benden ne dilersen, yeter ki Türkiye'ye gel” demişti… Josephine de, her gece için 2.500 lira istemişti, Paris-İstanbul tren yolculuğunda kendisine ve uşaklarına yataklı özel vagon istemişti, otelde dört büyük daire istemişti, hepsi karşılandı.

İstiklal Caddesi'ndeki Saray Sineması 1200 koltuk kapasiteliydi, dönemin en iyi filmlerini göstermesinin yanısıra, İstanbul'un en popüler konser salonuydu.

(İstanbul kültür tarihinin en önemli adreslerinden biri olan Saray Sineması'nın yerinde, bugün, Demirören alışveriş merkezi var.)

O dönemin anlayışına göre hayli erotik giyinen, bacaklarını açıkta bırakan, mayo benzeri kıyafetiyle sahneye çıkan Josephine Baker, İstanbul'u kelimenin tam manasıyla yıktı geçti… Saray Sineması'nı on gün boyunca hınca hınç doldurdu, bilet fiyatları en arka koltuklardan 2.5 liradan başlıyordu, önlere doğru 10 liraya kadar çıkıyordu, iğne atsan yere düşmüyordu.

Tokatlıyan Oteli'nde kaldı, Topkapı Müzesi'ni gezdi, gazetelere röportajlar verdi, bol bol fotoğraf çektirdi.

Josephine Baker'ın İstanbul turnesi, Avrupa ve Amerikan basınında geniş yer buldu… Çünkü, sadece 10 yıl önce kağnıyla kurtuluş savaşı veren yokluklar ülkesi Türkiye, dünya tarihinde eşi benzeri görülmemiş bir kalkınma devrimiyle, Avrupa'nın geleceği en parlak ülkesi olmuştu.