Emine Bulut

Hani bazen şehir içi trafiğinde, direksiyondayken, canhıraş bir ses duyarız… Siren sesi. Dikiz aynamıza bakarız. Ambulans geliyor.

Kenara yanaşırız hemen.
Yol veririz.
vaaaiiiiİİİİUUUUuuuvvv
Ses azar azar yaklaşır.
Tam yanımızdayken çın çın çınlar.
Azala azala uzaklaşır.
Gözden kaybolur.
Duymayız artık.

Her defasında aynı döngüyü yaşarız.

Yaklaşırken telaşlanırız, insaniyet namına elimizden geleni yapmak için çırpınırız, belki siren sesini duymamışlardır diye önümüzdekilere korna çalarız, arkamızda önümüzde yanımızda giden hiç tanımadığımız insanlarla bir çırpıda organize oluruz, ister otomobilin direksiyonunda ol, ister metrobüs direksiyonunda, ister motorsiklet kullan, hep aynı ortak duyguda buluşuruz.
Tam yanımızdan geçerken gözucuyla bakarız, içimizden üzülürüz, vah vah filan diye düşünürüz, umarım hastaneye yetişir diye temenni ederiz.
Uzaklaşınca unuturuz.
Bi saniye sonra hatırlamayız bile.

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Hoşçakalın 10 Mart 2023 | 7.333 Okunma Çok muhabbet tez ayrılık 07 Mart 2023 | 7.105 Okunma Sözcü Televizyonu 21 Şubat 2023 | 3.823 Okunma Tercih, her şeydir 19 Şubat 2023 | 8.715 Okunma Üç oda bir tabut 18 Şubat 2023 | 4.024 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar