Türkiye’nin hayırlı cuması…

Bundan 13 yıl önce Ekim 2012’de o zaman yazdığım Taraf’ta bir çözüm süreci tartışması patlak vermişti.

Henüz çözüm sürecinin başlamasına iki ay vardı. Ortamda hiç de çözüm süreci başlayacak gibi bir hava da yoktu. Erdoğan, otoriterleşmekle suçlanıyordu, Kürt meselesinde iktidar Uludere, KCK operasyonları ile anılıyordu.

Ama demokratik açılım olmuş, Habur yaşanmış, Oslo ses kayıtları duyulmuş, Öcalan’la barış konseyleri konuşulmuş, iktidarın bu sorunu çözmek için bir çabası ve perspektifi olduğu görülmüştü.

O günlerde yeni bir sürecin gelmekte olduğu duyumları üzerine bir dizi yazı yazdım ve bir silahlı çatışmayı bitirmek için tam bir demokrasinin zorunlu şart olmadığını dünyadaki örneklerden anlattım.

Tabii büyük bir tepkiyle karşılandı bu. Nasıl olur da hepsi ulvi değerler olan demokrasi-barış birbirinden ayrılabilirdi. Böyle bir iktidarın Kürt sorunu gibi bir meseleyi çözmek için adım atabileceğine, çözüm süreci yürütebileceğine inanmak saflıktı.

Demokrasi olmadan barış olmazdı, zaten İslamcı, otoriter Erdoğan ve iktidarı asla bunu...