Aklını kullanmaya cesaret edemeyince...

1972 yılında Sanayi Bakanlığı, Enerji Bakanlığı ve Makine Mühendisleri Odası tarafından Türkiye Sanayi Kongresi düzenlendi.    12 Mart’ın teknokrat hükümetlerinin görev başında olduğu, henüz  Sabancı Holding’in bile Adana’dan İstanbul’a taşınmadığı, sanayinin emekleme yıllarıydı. Kongre “Türkiye’de Sanayi Yatırımlarının Finansman Sorunları” başlıklı bir tebliğle açıldı. Tebliği hazırlayan Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) uzmanının finans sitemine ve rakamlara hakimiyeti büyük beğeni toplamıştı.   1971 yılında DPT’nin başından “özel sektörcü” Özal alınmış yerine DPT’nin devletçi kalkınmacı çizgisini savunan eski başkanlarından Memduh Aytür getirilmişti.   Tebliğ de bu geleneksel DPT çizgisiyle uyumluydu.   Türkiye için çare olarak ithal ikameci sanayileşme modelini savunuyordu:   “Ülkemizde ihracata priorite sağlamak yatırımlara dönüşmeyen döviz rezervlerini artırmaktan ve ekonominin yükünü ağırlaştırmaktan başka bir sonuç vermeyecektir. Çünkü T. C. Merkez Bankası’na gelen dövizin TL karşılığı ödenmekte ve ekonomiye enjekte edilen bu karşılıklar toplam efektif talebi artırmaktadır.