Eleştiri zamanı değil, destek zamanı!

Dümdüz söze gireceğim…

Bendeniz, hayatı boyunca hiçbir yerden “danışmanlık maaşı” almayan, bundan sonrası için de hiçbir beklentisi bulunmayan, hiçbir belediyenin otomobiline binmeyen, belediyenin tahsis ettiği bir bürosu olmayan bir yazarım…

Yaklaşık elli yıldır yazıyorum. Bugün devleti yönetenler benim kitaplarımla büyüdü. Ama hiç kimseden, hayatım boyunca hiçbir şey istemedim, aklımın köşesinden bile geçmedi.

Ne kimsenin gözüne girmek istedim, ne kimseden takdir/alkış bekledim, ne kimseye boyun eğdim, ne de herhangi bir beklentim oldu. Sadece kendi yağımla kavruldum, emeğimle geçindim, alın terimle çocuklarımı yetiştirdim. 

İnandığım gibi düşünüp, düşündüğüm gibi yaşamaya çalıştım.