Zamanımızın bir kahramanı
Bende bir terslik var. Bu tersliğin insanlara, olaylara ve durumlara aşırı sosyalist bir perspektiften bakmakla ilgili olduğunu sanıyorum...
Mesela geçen gün İmamoğlu’nun bir sözü kulağıma ilişti ve sahneye çıktığı andan itibaren kendisinden korktuğumu fark ettim.
Şöyle diyor: “Tam bağımsızlığın anlamı milletimize unutturuldu. Bunu tekrar hatırlatacağız” (FoxTv, 07.05.19). Adam sanki doğrudan bana hitap ediyor. Şöyle de diyebilirdi: “Tam bağımsız ve gerçekten demokratik Türkiye’yi kuracağız.” Sempati duymam gerekmez mi? Peki bu korku nereden geliyor?
Geriye doğru bakarak düşündüm. İlk kez İmamoğlu Eyüp Camisi’nde gizlice namaz kılarken gazetecilere poz verdiğinde korku benzeri bir duyguya kapıldığımı hatırladım. İstanbul mitinginden hemen önce başı takkeli sahici bir imamın kürsüye çıkarak dua etmesiyle dehşete düştüm. Böylesine cesur bir hareketi Reis bile yapamadı. İmam dualar okuyor, kitleler Çav Bella diye şarkı söylüyor. Korku filmi gibi... Şimdi merakla bekliyorum, İmamoğlu ne zaman parmaklarıyla Bozkurt işareti yapacak?
