İktidara kendi sınırlarını göstermek

Devletler savaş ve kriz durumlarında gizli diplomasi yaparlar. Siyasî iktidarın taktik hedeflerini anlamak zorlaşır. En fazla bağırıp çağırdıkları güçlerle el altından pazarlık yapabilir, en dost göründüklerini arkadan vurabilirler.
Mevcut iktidar Suriye’nin kuzeyine sınırlı askerî harekât için Pentagon’la anlaşmış olabilir. Pentagon, PKK’nin bir kesimini dolaylı tutumla tasfiye ettikten sonra, Türkiye’yi PYD devletine razı etmeyi umuyor olabilir. 
ABD üç PKK savaş ağasının başına ödül koydu. Hemen ardından  Apo’nun şu sözü yayıldı: “Şahin Cilo benim veliahtımdır. Bölgede kalıcı olmak istiyorsanız (Amerikalılar), onu korumak görevinizdir.” Bu ne? Tesadüf olabilir mi? Amerikalıların PKK’yi böldüğü, bir kesimini belki Türkiye’nin önüne atarak yeni bir sayfa açmaya hazırlandığı, belki de PKK’yi PJAK’tan kopararak Membiç’e doğru sürmek istediği anlaşılıyor.
ABD, Türkiye’yi bölgedeki savaşın ileriki aşamalarında İran’la karşı karşıya getirmekten vazgeçmiş olabilir mi ya da İdlib kırsalında neler oluyor? Bunları bilemeyiz.  Bilmediğimiz şey üzerinde dilediğimiz kadar spekülasyon yapıp senaryo üretebiliriz. İddia ediyorum, ben bile sınırlı bilgilerimle bölgedeki mevcut duruma dair gayet mantıklı, güçlü argümanlarla desteklenmiş, tarihe gönderme yapan beş adet farklı senaryo yazabilirim. Ancak savaşların gidişatını, o savaşları bizzat çıkaranlar bile kesin olarak öngöremezler.
Fakat yaşamakta olduğumuz şu tarihî dönemeçte kesinlikle bildiğimiz bir gerçek var: Türkiye, güneydoğu sınırlarına bitişik, ABD ve İsrail’in stratejik amaçlarla destekleyip silahlandırdığı, pe...