Partileşmiş devlet

Avukatlık yapan hukuk doçenti arkadaşım kulağıma şu sözleri fısıldadı: “Devlete karşı suçlar diye bir şey ortadan kalktı. Davalarda gözlemim şu: Suç, eğer Parti’ye karşı ise cezalandırılıyor.” Korkmuş gibiydi.
Böyle durumlarda hiç bozuntuya vermem. İçimde kımıldanan korkuyu derinlere itip yok etmeyi öğreneli yıllar oldu. Gençliğimde Çernişevskiy’nin Nasıl Yapmalı? romanındaki devrimci Rahmetov karakterinden etkilenmiştim. İnatçı, kararlı, kusursuz (mükemmeliyetçi), biraz çileci (asketik), kendine karşı acımasız bir tiptir. İhtiyaç nedeniyle romanı şu sıralarda yeniden okumak lazım.
 Şaka bir yana, Saray’da yapılan atama töreniyle ilgili haberleri okuyup resimleri görünce, içimdeki Rahmetov’a rağmen biraz bozuldum. Ataması yapılan 1236 hâkim ve savcının arasında AKP teşkilatlarında yöneticilik yapmış çok sayıda avukat varmış.

Farz edelim bir siyasî davada yargılanıyorsunuz, bir de bakıyorsunuz hâkim AKP’nin eski Çorum İl Başkanı ya da Nevşehir milletvekili adayı. Bu durumda, “Efendiler!” diye başlayıp Mustafa Kemal’in Bursa Nutku’nu okumak dışında bir savunma yapabilir misiniz?

Daha önce de yazdım, AKP dönemini Nazi Almanyası’yla kıyaslamaktan nefret ediyorum. Bir kere Hitler ciddî bir adamdı; Versailles Antlaşması’nın yarattığı yıkıntının içinden bir askerî/endüstriyel yapı çıkarabilmiş, bütün Avrupa’yı kapsayacak emperyal bir devlet sistemi tasarlayabilmişti. Ayrıca etrafında Martin Heidegger gibi filozoflar, Albert Speer gibi entelektüeller, Carl Schmitt gibi hukukçular, Hjalmar Schacht gibi “sihirbaz” maliyeciler, Erwin Rommel ve Heinz Guderian gibi askerî dehalar vardı.

Yani Alma...