Teşekkürler Aziz Sancar

Benim kişisel tarihimde hak edilmiş bir övgü olarak pek yeri yoktur “aferin”in.
“Aferin” neden bilmem bir kabahatin yüzüme vurulmasının mahcup bırakan nadide kelimesi oldu hep.
Bu acaba benim ve kuşağımın ortak yazgısı mı? Hepimizin mi anaları babaları öğretmenleri bir halt işlediğimizde, bir şeyi beceremediğimizde, vazoyu devirip kırdığımızda, yalan söylediğimiz ortaya çıktığında tek kelimeyle kesip biçtiler hükmü ve cezayı; “Aferin…”
Arkasından sessizlik.
Suçlunun sessizliği, kızanın daha fazla bir şey söylemesine gerek kalmadığını bilmenin bilinciyle artık susması, darbenin yerini bulması…

O yüzden “Aferin” diyorum Beşar Esat'a.
Lübnan'da Hariri'nin neredeyse tonluk bombayla öldürülmesinin sorumlusu olarak dünya sisteminin ağır topunun ucundan kendisini alan Türkiye'ye bugün artık ne yaptığı açık olan kalleşlikler için. Kendisini Ortadoğu'nun kaderine terk edilmiş, fakir ve bir o kadar kurnaz ülkesinden bir üste lige çıkarmak için elini uzatan Türkiye'nin başına örülen çoraplardaki katkısı için.
185 bin kilometrekare ülkesini şimdi fiilen -belli ki yarın resmen- en az üç parçaya böldüğü, milyonlarca vatandaşının hayatını zehir ettiği, sık sık da kimyasalla varille zehirlediği için.