Meydanlar ısınırken

İnsan neyden kaçarsa o buluyor ısrarla onu. Babamın ağır uçak fobisiyle söylediği gibi, “Uçmak nedir, insan niye uçsun? Otomobilden iyisi güzeli mi var?”
Yıllar geçtikçe nerden çıktığını anlamadığım uçak antipatim artarken Başbakan Binali Yıldırım'ın Amasya ve Tokat gezilerine davet edildim diğer televizyonların Ankara temsilcilerinden bir grupla.
Yarım saat sürmüyor Amasya Havaalanı'na inişimiz. Buna da şükür.
Sonra karayoluyla şehir merkezine yarım saat daha.
Bereketli topraklara sahip belli ki şehir. Tarlalar henüz baharı bekliyor ne ekildiğini göstermek için. Ara ara yolumuzun yamacına kadar gelen tren rayları. Yanıbaşımızda Şehit Hayrettin Şişman yazılı zırhlı araç şehitler için bir Fatiha'ya çağırıyor.
Dağların çevirdiği bir Anadolu kentinde Başbakan'ın miting öncesi ziyaret ettiği ev de yine bir şehidin evi oluyor.
Her yerde olduğu gibi burada da ne olup bittiğini pencere kenarında merakla izleyen kız çocuğu burada da eksik değil.
Sonra Yeşilırmak'ın kenarındaki miting alanına varıyoruz. Şehir biraz sakindi sanki. Miting alanı da aynı hissi veriyor. Sakin insanlar belli ki Amasyalılar. Ama acaba bu sakinlikle referanduma dair bir fikir edinmek mümkün mü, karar veremiyoruz gazeteciler olarak. AK Parti ve MHP oy toplamının son seçimde yüzde seksen olduğu bir il sonuçta. Miting alanında da kadınlar çoğunlukta gibi.
Sonraki miting için yoldayız şimdi. Babamı ve yaşlandıkça ondan bana miras mı kalıyor diye düşünmeye başladığım uçma meselesi karşımda işte; helikopterle geçilecek Tokat'a…
Çare yok, biniliyor ve “İnsanoğlunun ne işi var hakikaten bu acaip eylemle” diye diye uçuyorum ben de mecburen Tokat'a.