Nazi Almanya’sı ve ekonomi
1933 yılından itibaren dünyanın en hızlı gelişen ekonomisi haline gelen Alman ekonomisinin mimarı, Hjalmar Schacht idi. Hitler ekonomi yönetimine hiç karışmadı ama Schacht’ı tam yetkiyle donattı....
Schacht, öyle bir vergi sistemi kurdu ki hiç kimse gereğinden fazla vergi ödemedi ve sanayiciler vergi yükü altında bunalmadı. Öte yandan, toplanan vergilerin nereye harcandığı her hafta Sanayi Organizasyonu’na ve kamuoyuna detaylı olarak açıklanıyordu. 18-25 yaşları arasındaki gençlerin 6 aylık iş öğrenme kamplarına katılımı mecbur tutuldu. Burada gençlere yoğun biçimde çeşitli beceriler ve ustalıklar öğretildi. Gençler ülkedeki tüm ormanları temizlediler; tüm ülkeyi yeni ağaç fidanlarıyla kapladılar; tüm karayollarını onardılar; yeni hastane ve okullar yaptılar. Ama Hitler, özellikle savaş sanayiine önem verilmesini istiyordu.
Göering’in dört yıllık planı
1936-1939 yılları arasında, Göering’in kalkınma planı uygulamaya konuldu. Amaç, Alman ekonomisinin kendi kendine yeter hale gelmesini sağlamak, dışarıdan pahalı olarak ithal edilen kauçuk yerine, sentetik kauçuk imalatını geliştirmek, Alman sanayicilerini gümrük tarifeleriyle korumak, otomobil sanayini desteklemek idi. (Otomobil sanayi, daha sonra kolayca uçak, gemi-denizaltı motoru ve hatta, roket imalatına dönüştürüldü.) Bu tedbirlerle, 1928 yılı 100 olarak kabul edilen sanayi endeksine göre, 1933 yılında 56 olan sanayi üretimi, 1938 yılında 144’e çıktı; işsizlik tamamen sıfırlandı. Schacht, Almanya’nın büyük bir savaşa hazır olmadığı düşüncesindeydi ve 1938 yılında çeşitli suçlamalarla görevinden alındı.
