“Talebe olmadıkça âlim olunmaz..."

“Denir ki, ilim öğren. Çünkü, kişi âlim olarak doğmaz, ilim sahibi câhil gibi olmaz..."

  Zeynelâbidîn bin Abdürraûf Münâvî hazretleri evliyânın büyüklerindendir. 1022 (m. 1613)’de Mısır’da vefât etti. Babası Abdurraûf Münâvî de büyük bir alim idi. Sohbetlerinde buyurdu ki: “Sen, yanında kimse olmadığı zaman, ben yalnızım deme. Beni gören var de! Allahü teâlânın senden bir an olsun habersiz olduğunu, gizli olarak yaptığın şeylerin kaybolduğunu sanma.” Mâlik bin Dînâr dedi ki: “Allahü teâlâya tâati (Allahü teâlânın beğendiği şeyleri yapmayı) alışveriş olmadan kazanç getiren bir ticâret olarak bil.” “Dünyada kişinin tâatlerinin başı, içini düzeltip, onu bozacak şeyleri terk etmektir.” “İyilerin kalbinde, iyi düşünceler, kötülerin kalbinde kötü düşünceler dolaşır.” “Akıllı kimse, her zaman kalbini kontrol eder. Allahü teâlânın emrettiği şeyleri yapıp, yasak ettiklerinden sakınır. Allahü teâlâdan gâfil olmaz ve emirlerini yapmakta gevşeklik etmeyip, uyanık olur. Böyle olan kişi işlerinde tedbirli olur.” “Vera ve tefekkür, en faziletli amellerdendir. (Tefekkür dört türlü olur, demişlerdir. Allahü teâlânın mahlûklarındaki güzel sanatları, faydaları düşünmek, O’na inanmaya ve sevmeye sebep olur. O’nun vadettiği sevapları düşünmek, ibâdet yapmaya sebep olur. O’nun haber verdiği azapları düşünmek, O’ndan korkmaya ve kimseye kötülük yapmamaya sebep olur. O’nun nimetlerine ihsânlarına karşılık nefisine uyarak günah işlediğini, gaflet içinde yaşadığını düşünmek, Allahü teâlâdan hayâ etmeye, utanmaya sebep olur.) Allahü teâlâ, yerlerde ve göklerde...