"Kulum, gönülden zikrederse..."

"Ben kulumun bana olan zannının yanındayım. Beni zikrettiği zaman da ben onunla beraber olurum."

İbn-i Ebî Zi’b hazretleri Tâbiîn’den tanınmış bir hadîs âlimidir. 80 (m. 699)’da doğup, 158 (m. 774)’de vefât etti. Medîne-i münevverelidir. Burada fetvâ verirdi. İmâm-ı Mâlik’in çok yakın bir arkadaşı olup, birbirlerini çok severlerdi. Eserlerinde zikrettiği hadîs-i şeriflerden bazıları şunlardır:

Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle duâ ettiği rivâyet edilir:

“Allahım! Ben Cehennemin fitnesinden ve Cehennem azâbından, kabrin fitnesinden ve kabir azâbından, zenginlik fitnesinin şerrinden ve fakîrlik fitnesinin şerrinden sana sığınırım. Allahım! Günahlarımı kar ve dolu suyuyla yıka. Kalbimi, beyaz elbiseyi kirden pakladığın gibi günahlardan pakla. Benimle günahlarım arasını magrip (Batı) ve meşrik (Doğu) arasını uzaklaştırdığın gibi uzaklaştır. Allahım! Ben sana tembellik, ihtiyârlık, günah ve borçtan da sığınırım.”