"Yasak abicim anlamıyor musun?"

“Biz yolda durmayız abi, prensip kararı. Koçhisar’da inersin. Sen Koçhisar parası ver.”

Orhan Bey ilkokul öğretmeniydi. Ankara, Gazi Eğitim Fakültesi Pedagoji Bölümünde okuyordu. Görev yeri Şereflikoçhisar’ın bir kasabasıydı. Ankara’ya uzaklığı 173 km civarındaydı. Afyon’dan, Pedagoji de okuyabilmesi için Ankara’ya tayin istemişti. Öğrenim gördüğünden dolayı burayı uygun görmüşlerdi(!)

Okula devam edemediği için, geldiği sınavlara alınmamıştı. Morali bozuk, üzgündü. Görev yerine dönmek için yola çıktı. Geçen otobüslere el kaldırdı, durmadılar. Birkaç denemeden sonra “HATAY” yazan bir otobüs durdu. Muavin indi “Abi nereye?” diye seslendi.

Orhan otobüse doğru yürürken “Koçhisar” diye cevap verdi. Muavin bavulu kaptığı gibi bagaja attı ve “Haydi abi arkadan atla boş koltuk var geç otur” dedi.

Orhan arka kapıdan otobüse bindi. Otobüsün yarısı boştu. Koltuklardan birine attı kendini, “Ohhh…” diye bir nefes çekti.